Ziyaretçi Defteri

KONYALI MÜDERRİS ŞEYHZADE AHMET ZİYA EFENDİ (1874?-1925)
MEHMET BİLDİRİCİ
Ziya Efendi Konya’da yetişen en önde gelen Müderrislerin başında gelir. Babası Nakşibendi Halidiye koluna mensup Muhammed Bahaüddin (ölümü 1906) Efendidir. Konya’nın Hacı Fettah Mezarlığında bir beton şemsiye altında yatmaktadır..
Ziya efendi üç erkek kardeşin en küçüğüdür. Ağabeyleri ZEYNEL ABİDİN ve RİFAT EFENDİ’dir. Ağabeyi Zeynel Abidin 1910 yılından Cumhuriyet kurulana kadar Konya’nın en etkin politikacısıdır. 1912 seçimlerinde Konya’dan milletvekili seçilmiştir.
Konya’da kurulan ve başında Sivaslı Ali Kemali Efendi’nin bulunduğu “MÜDAFAYI HUKUK CEMİYETİ” ile dolayısıyla Mustafa Kemal ile karşı karşıya gelmiştir. Bunu tarihi bir gerçek olarak burada belirtmeliyim.
Konumuza dönersek ağabeyinin aksine Ziya Efendi kendini tamamen eğitime ve medreseye vermiş bir kişidir.
19 yüzyıl sonraları Konya’da medreselerin bolca kurulduğu dönemdir. Benim babamın dedesi Haşim Efendi de Konya’da önde gelen müderristir. Ziya Efendi’den yaklaşık 30 yaş daha büyüktür.
Ziya Efendi bunların içinde en önde gelenidir. Bu konuda Konya’da hakkında pek çok yazılar ve araştırmalar yayınlanmakta, yazdığı eserler tanıtılmaktadır. İnternete girildiğinde pek çok yayın ile karşılaşılmaktadır. Ben bunlardan bir özet vermeye çalışacağım. Ziya Efendi Müderris olduktan sonra bir süre İstanbul’da kaldığı ve orada mesleki ile çalışmalar yaptığı sanılmaktadır.
Ziya Efendi’de medresenin yenilenmesi konusunda DEVİNMELER vardır. Bazı şeylerin yapılması gerektiği görüşündedir. Islahı Medaris olarak yeni bir medrese kurar burada nakli İslami bilimler yanında akli ilimlere (fen) de yer verir verir, medreseye bu dersleri koyar, ancak Ağabeyi Zeynel Abidin’in güttüğü politika yüzünden 1917 yılında Medresesi İttihat Terakki iktidarı tarafından kapatılır. Konya Hukuk Mektebi’nde hocalık yapar, 1920 yılında Mekke’ye yerleşir, 1925 yılında orada vefat eder, tek kızı BEDRİYE genç yaşta vefat eder. Dr. Bedriye Gürkan’a verilen ismin buradan geldiğini sanıyorum.
Burada bir noktaya da değineceğim, Ziya Efendi’nin kapatılan Islahı Medaris’e Fransızca dersini koyduğu Konya’da hep anlatılır. İnternette hakkında yapılmış araştırmalarda buna rastlayamadım.
Kartpostal koleksiyonumda İstanbul Üsküdar’dan 1914 yılında Şeyh Ziya Efendi Hazretlerine gönderilmiş bir kartın ön ve arkasını buraya ekliyorum. Bu kartı Konya tarihine meraklı olduğum için bana hediye eden Dr. Bedriye Gürkan’ın teyzesi İstanbul’da yaşayan Ayşe Hanıma buradan teşekkürlerimi sunuyorum. Zira bu kart koleksiyonumdaki en değerli kartların başında gelmektedir.
Bunları niçin yazıyorum, önümüzü iyi görebilmek için geçmişi çok iyi bilmemiz gerektiğine inanıyorum.
(maalesef bu çok kıymetli kart buraya konulamamıştır.)
(27.05.2017 de Muğla Devrim gazetesinde yayınlandı)

SAYIN ÜNAL TÜRKEŞ’İN Dr. BEDRİYE GÜRKAN ÜZERİNE YAZISI
MEHMET BİLDİRİCİ
Devrim Gazetesi Sahibi ve Başyazarı Ünal Türkeş’in 22.05.2017 günü ikinci sayfasında çıkan yazısını dikkatlice ve birkaç defa okudum.
Muğla’da Sayın Ünal Türkeş dâhil bazı değerli ailelerinin Konya kökenli olduğunu biliyordum. Bu konuda araştırma da yapmıştım.
Bu ailelerin Konya- Beyşehir arasında Kızılören (eskiden Kızılviran) ve Bozkır Hocaköy’den geldiğini biliniyordu. Kızılören Konya’ya 40 km uzaklıktadır.
Bugün Merkez ilçe Meram’a bağlı Kızılören bucağının yaklaşık 15 güney batısında YATAĞAN köyü vardır. Benim baba tarafım bu köyden gelmedir. Muğla’nın Yatağan ilçesi (eskiden Ahiköy) yakın zamanda bu ismi almıştır. Tarihi kaynaklarda önce Söbüçimen olarak kurulan Yatağan köyü ermiş insan YATAĞAN MÜRSEL tarafından yaklaşık 1407 yıllarında kurulduğu bilinir. Yani bugünkü Muğla Yatağan ilçesinin isim olarak ağabeyidir.
Bu konu ile ilgilenen olursa www.mehmetbildirici.com Türkçe 4 bölümünde bilgiler yer almaktadır. Benim aslım da tarihi Yatağan köyündendir.
Burada şunu da belirtmek isterim. Konya’da benim bildiğim iki menakıpname vardır. Birisi Ilgın’a yerleşen DEDİĞİ SULTAN menakibi (İçinde Yatağan Mürsel onun bir yakını olduğu anlatılır. Bir diğeri Seydişehir’in kurucusu Seyit Harun menakibidir.
Dediği Sultan menakibi web sitemde yer almaktadır. Burada Ahmet Yesevi soyundan Dediği Sultan ve Yatağan Mürsel’in Anadolu’ya gelişleri, Ilgın Mahmut Hisar ve Yatağan köyünde (o zaman Söbü Çimen) yerleşmeleri anlatılmaktadır. Her iki ermişin soyundan gelen insanlar (ben dahil) Konya, İzmir’de .. vs yaşamlarını sürdürmektedirler
Özetle Kızılören’den Muğla’ya gelen Feyzullah Efendi ve Yatağan köyünde yaşayanlar birbirine bu kadar yakındır. Birbiri ile 100 yıl içinde aynı coğrafyayı ve kaderi paylaşan insanlardır. Feyzullah ismine Yatağan köyünde de sık rastlanır.
Dönelim ana konuya ben Dr. Bedriye Gürkan (Öncü) ile hiç karşılaşmadım. Başarılı bir tıp kadını yanında örgüt çalışmalarını gene Ünal Türkeş’ten öğrendiğimde bu çalışkan kişi benim hemşerim ve anne tarafı çok iyi tanıdığım bir aile demiş ve anne dedesi Ahmet Erenmemiş’in 1979 yılında Yeni Konya’da çıkan tam sayfa ölüm ilanını vermiştim. Ahmet Erenmemiş, kayım pederimin teyzesinin oğluydu. Hoş sohbet bir kişi idi, bayram ziyaretlerinde uzun sohbetlerimiz olduğunu belirtmek isterim. Buradan Dr. Bedriye Gürkan’ın eşim emekli Coğrafya öğretmeni Düzay Bildirici’nin akrabası olduğunu söylemeliyim. Ben ise yakın Konya’yı araştıran bir kişi olarak bu aileyi yakından çok iyi tanıdığımı söyleyebilirim. Zira bu konuda bana pek çok müracaatlar da gelmekte ve onlarla da bildiklerimi paylaşmaktayım. Web sitemde bu konuda geniş bilgiler vardır.
Dr. Bedriye Gürkan’ın babası Mehmet Öncü Konya’da kumaş satardı, kumaşları ondan alır terzimde diktirirdim. Onun kökeni hakkında bilgi sahibi değilim. Ama şunu da belirtmeliyim ki büyük çınar annesinin ait olduğu ailedir. Konya’da Mevlana soyundan gelen çelebiler dışında Şeyhzade olarak bilinen bu aile öne gelirdi.
Konyalının çok değer verdiği ve peşinden gittiği bir ailedir. Şu gerçeği de belirtmeliyim Dr. Bedriye Gürkan politik düşünce ve kültürü bununla çakışmamaktadır. Çakışmak zorunda da değildir. Dr. Bedriye Gürkan Yatağan ilçesinde bir doktor ve CHP üyesi olarak çok başarılı işler yaptığını öğreniyor ve bununla eşimin akrabası ve Konyalı olarak bundan büyük gurur duyuyor, bir gün karşılaşmayı umuyorum.
Sayın Ünal Türkeş bu yazısında benden Konya’dan gelen bir aydın olarak söz etmiş, kendisine minnettarım. Kökü Konya’dan olanlar hakkında yeni isimler vermiş, zaman içinde bunlar hakkında bilgi edinmeye çalışacağım.
Ayrıca yakından tanıma şansını yakaladığım Konya’nın, Türkiye’nin büyük şairi Feyzi Halıcı (1924) hakkında ileride bir yazım olacak. Ancak şunu belirtmem gerek Emrehan Halıcı’nın babası Feyzi Halıcı tarihçi değil şair ve kültür adamıdır. Onu da tanıtmaya çalışacağım.
Konya ve Muğla arasındaki yakınlığa katkı koyduğu için, Konya doğumlu, 30 yıl orada yaşamış ve Konya’nın büyüklerini yakın tarihini öğrenen, ömrünün sonunda Akyaka, Karia’nın tarihi derinliklerinde yaşama keyfini tadan bir kişi olarak Sayın Ünal Türkeş’e teşekkürlerimi sınarım.
Önümdeki yazım Ahmet Erenmemiş’in amcası Müderris Ziya Efendi hakkında olacaktır.

(Devrim Gazetesi 26.05.2017 yayınlandı)

PROF. DR. NAZİF BAĞRIAÇIK (1931)
11.Nisan 2017 Günü Kadıköy’de Diyabet Hastanesinin Kurucusu Konyalı Nazif Bağrıaçık’ı ziyaret ettim. Türkiye’de Diyabet (Şeker) konusunda çok çalışmış bir bilim adamı ve pek çok hizmetleri var.
Ziyaretimde çok ilgi gösterdi ve hayat hikâyesini anlattığı bir kitabını imzalayarak armağan etti. “TÜRKİYE’DE DİYABET’İN TARİHÇESİ” özel yayın 270 sayfa
Nazif Bağrıaçık eski Demokrat Parti Konya Milletvekili ve Konya Lisesi mezunu Mustafa Bağrıaçık’ın oğlu, kendisi de 1946 yılında bir yıl dedesinin yanında Konya Lisesi’nde okumuş. Ailesi ve Konya’daki hayatını keyif alarak okudum.

BRITISH MUSEUM’DA OSMANLI ÜLKESİNDEN GÖTÜRÜLEN ESERLER II
MEHMET BİLDİRİCİ
Bir önceki yazımda (04.05.2017) Muğla’nın Datça yarımadası ucunda bulunan Cnidos antik kentinde kazı sonucu Londra’ya götürülen Demeter heykelinden söz etmiştim. Knidos ilk çağın çok önemli kentlerinden biridir. Bundan başka pek çok tanrıça heykelleri vardır. Yapılan kazılarda başka tanrıça heykelleri de bulunabilir. Ben British Museum’da yer alan bir Demeter heykelini yazıma konu etmiştim. Benim yazımda verdiğim bilgiler tamamen Müze kataloğundan alınmadır.
Bu yazımda da başka eşsiz bir heykelden söz edeceğim.

KANEPE’DE OTURAN GENÇ VE ONA EVLİLİĞİ ÖÇRETEN YAŞLI KADIN
Bu eserde kanepede evliliğe hazırlanan genç ve güzel bir gelin adayı ile ona, evlilik hakkında bilgi veren yaşlı bir kadın görülmektedir.
M.Ö 100 yıllarına tarihlenen bu şaheser. İzmir yakınlarında MİRİNA’da bulunmuştur. İlk çağlarda İzmir’in kuzeyi Sisam (Samos) adasının da içinde bulunduğu bölge AEOLIS olarak bilinir. Mirina bu bölgede Aliağa civarında bulunan bir antik kenttir.

PALMİRALI KADIN
Bu yazımda Suriye’deki Palmira (Palmyra) kentinden bir kadın heykeli konulmuştur.
Palmyra kenti 1900 yılında İngiliz Politikacı ve arkeolog Gertrude Bell tarafından görülmüştür. Onun anlattıkları ve internetteki resimlerden kentlerin kraliçesi denilebilir. Palmyra son Suriye savaşı dolayısıyla sık sık gündeme gelmiş, uygarlık düşmanı İŞİD tarafından bazı şaheserler kırılası eller (!!!) tarafından balta ile parçalanmıştır.
Burada şu da bir gerçektir. Avrupa müzelerine sadece Anadolu’dan şaheserler gitmemiştir. Osmanlı yönetimi altındaki Suriye, Irak ..vs gibi yerlerden devlet izni ile kazılıp götürülmüştür.
Palmiralı kadın buna bir örnektir.
AQMAT, Maan oğlu, Zebida’nın kızı Hagago’nun kızıdır. 2. yüzyıl
Resimler buraya konulamamış, dosyasındadır.
(Muğla Devrim 06.05.2017 yayınlandı)

İSTANBUL’DA KİTAPLAR ARASINDA GEÇEN KIŞ, AKYAKA’YA DÖNÜŞ
MEHMET BİLDİRİCİ
Geçen Aralık başından 2017 Nisan ortasına 4,5 ay İstanbul’da ki evimdeydim. Bu yıl kış İstanbul’da da sert geçti. Evim sıcaktı. Zamanım kitaplar arasında ve bilgisayar içinde geçti. Devrim gazetesine de bol yazı yazdım, internetten Devrim gazetesini gün gün inceledim. Muğla haberlerini ve çok değerli gazetenin köşe yazılarını okudum.
İstanbul’da 7 bin civarında oldukça özel bir kitaplığım var. Bunu beslemek için hafta sonraları kitap müzayedelerine (ikinci el artırma ile kitap satışı) katılıyorum ve bazen çok ucuza çok değerli kitaplara sahip oluyorum.
Sonuçta kışı geçirdiğim İstanbul’da 16 Nisan günü yapılan dürüst olduğuna inanmadığım referandumda gönül rahatlığı ile HAYIR dedim ve ertesi günü Bodrum Havaalanı üzerinden Muğla ve oradan Akyaka’ya döndüm.
Akyaka’yı, evimi bahçemi, havasını çok özlediğimi anladım. Uzun süre sevdiğim Akyaka’dayım artık….
Bu yazıma İstanbul’da aldığım ve Londra’da bulunan BRITISH MUSEUM ile bir kitabı tanıtmaya çalışacağım.
Daha önce Paris Louvre Müzesini, Roma’da Vatican Müzesini, Saint Petesburg’da Hermitaj Müzesini gezmiştim, Ama Londra’da ki bu müzeyi görmek nasip olmamıştı. Bu kitapla bu müzeyi kısmen tanıdığımı ifade edebilirim.
Burada şunu da belirtmeliyim, İstanbul Arkeoloji Müzesi, Antalya Arkeolojik Müzesi bunlar kadar zengindir. Mutlaka görülmelidir.
British Müzesi kitabı şahaneydi, Müzedeki ki tüm eserler fotoğraflar ve açıklamaları ile verilmişti. Tabii ki İngilizce, ben buradan yazıma Ege ve Muğla’dan devlet izni ile götürülmüş (kaçırılmamış !!!) iki esere yer vereceğim.

KNIDOS’DA BULUNMUŞ TANRIÇA DEMETER HEYKELİ
Bu heykel Datça yarımadasının ucunda yer alan KNIDOS antik kentinde 1812 tarihinde görülmüş yaklaşık 50 yıl sonra burada kazı yapan İngiliz C.T. Newton tarafından çıkarılmış ve devlet izni ile Londra’ya gönderilmiştir. Heykelin M.Ö 330 dolaylarında Atinalı heykeltraş (yontucu) Leochares tarafından yapıldığı sanılmaktadır.
Aynı sanatçının Makedonyalı Büyük İskender ve babası Phlipp’in heykellerini yaptığı bilinmektedir.
Tanrıça Demeter’in kızı Persephone için yas ifade edilmektedir..
Resm buraya konulamamış, dosyasındadır
(Muğla Devrim 04.05.2017 yayınlanmıştır.)

SİBEL BİLDİRİCİ VE AKYAKA İLE İLGİLİ SANATSAL FOTOĞRAF SERGİSİ
MEHMET BİLDİRİCİ
Sibel Bildirici benim kızım, İstanbul’da Sosyal Güvenlik Kurumunda ECZACI olarak çalışmaktadır. O da benim gibi Akyaka’ya gönül verenlerdendir. Akyaka’ya ilk geldiğimiz 1975 yılından ve halen oturduğum evi aldığımız 1985 yılından bu yana her yaz tatilini burada geçirmektedir.
Küçükten beri fotoğrafa meraklıdır. Bu defa İFSAK (İstanbul Fotoğraf Sinema Sanatçıları Amatör Derneğine üye olmuş, fotoğraf sanatçısı olarak 6 hafta temel eğitimi almış, arkasından bir yıl devam eden 2016 yılı fotoğraf sergisi programına katılmıştır. Bunun için iyi bir fotoğraf makinesi almış çalışma bölgesi olarak Akyaka’yı seçmiştir. Konu olarak 8 kare fotoğrafta bir olay anlatılmaktadır.
Bunun için Akyaka’da yüzlerce fotoğraf çekmiştir. Sonuçta Proje hocası tanınmış Fotoğraf Sanatçısı Cengiz Akduman tarafından düzenlenen sergiye katılmıştır. Bu resim ise Akyaka limanda PARAGAT hazırlayan (Bir sepete yem dizmek) bir çalışan kadının fotoğraflarıdır.
Sergi İstanbul Beyoğlu Ayhan Işık Sokakta Dernek binasında 08.04.2017 tarihinde açılmıştır. Sergiye 12 kişinin resimlerinin katılması uygun görülmüştür.
Sergiye bir baba olarak gezdim, çok beğendim. Kendisine bu sanat etkinliklerinin devamını diliyor ve kendisini kutluyorum.
Yazıya sergiden iki kare eklenmiştir.
Resimler dosyadadır
(DMuğla Devrim Gazetesi yayınlandı)

SARKIS SEROPYAN (1935-2015) VE ESERİ AŞUK-I MAŞUK
Sarkis Seropyan ailecek tanıştığımız Agos Gazetesi Ermenice Editörü,
08.Nisan 2017 günü Agos Gazetesinde bir anıldı. Anacak ben katılamadım.
Elimde onun bir yayını var (Ölümünden sonra) yayınlanmış, iki Kürt Ermeni ve bir de Dersim Masalı Kral Lüsig ve Sedev Hodig (çoban) ilginç, 13.04. 2017 günü aldım ve okudum. 2017 Aras Yayınevi basımı, 120 s
SARKİS SEROPYAN (1935-2015)
Sivaslı bir ailenin çocuğu olarak İstanbul’da doğdu, Orta Okuldan sonra ailesinin geçimi için iş hayatına atıldı ve Soğutmacı Ustası oldu. 1967 yılında öğretmen Manuşak Seropyan ile evlendi. Bir oğlu Vağarşak, kızı Garine oldu.
1996 yılında hayata geçen AGOS gazetesi kurucularından oldu. Ben kendisini bu dönem tanıdım. Çeşitli yazı ve araştırmaları ve Ermeniceden çevirileri vardır.
28 Mart 2015 de hayatını kaybetti, Şişli Ermeni Mezarlığına gömüldü.

KLEOPATRA’ NIN HAYATI
Jean Michel Thibaux
Tarih Profesörü Eski Mısır Uzmanı tarafından roman şeklinde yazılmıştır,
2000, 374 s
Orijinal adı Le Roman de Cleopatra
Çeviri Sevgi Tamgüç
Roman akıcı bir dille yazılmıştır. Tarihin damındaki kadının politikaları hayatı anlatılmıştır.
Dost ve arkadaşlarıma Cleopatra’yı tanımalarını öneririm.

MUAMMER ÖZKAVAF’A TEŞEKKÜR
Sevgili Sınıf Arkadaşım
Seninle Fakültede samimi değildik, meslek hayatında farklı noktalara savrulduk, ancak bu sınıf arkadaş toplantıları bizi tekrar bir araya getirdi. Seni Atatürk Barajı sanıyorum Ata İnşaat Yönetimi içinde görmem beni çok gururlandırmıştı.
Bu arada benim çalışma alanımın farkına varıp iki kitap göndermen benim gözlerimi yaşarttı. Nasıl mutlu ettiğini anlatamam.
Son Mart ayı toplantısında yaptığım kısa konuşmayı burada sana tekrar edeceğim.
Yıl 1983 hem Konya Mimarlık& Mühendislik Akademisinde ve hem de dışarıda çalışmam beni yormuş, moral bozukluğuna sebep olmuştu. Her iş gözüme dağ gibi olmuştu.
DSİ Genel Müdür Yardımcısı Mehmet İndap kardeşimden beni sormuş, durumu öğrenince onu DSİ’ye alalım demiş, bir telefon zoraki DSİ’li oldum. Bana ağır görev vermediler, bende talepte bulunmadım. Bölge Müdürü de zoraki kabul etti.
Gündüzleri dairede uyukladım, akşam DSİ Lokali’nde king, maça kızı oynadım, bol İngilizce çalıştım… Kendime geldim, 1991 yılında tarihi su yapıları görevi bana verildi. Hayatım değişti araştırmacı oldum.
Yıl1993 DSİ Genel Müdürü Raif Özenci beni Türkiye çapında tarihi su yollarının araştırılması için koordinatör olarak atadı ve pek çok ili DSİ olanakları ile dolaştım..
Yıl 1994 DSİ 40. Yıl toplantılarına katıldım
Aynı Yıl “Konya Tarihi Su yapıları” isimli kitabım yayınlandı, bir yıl Genel Müdürlük vitrininde kaldı….
Konuyu sevdim, DSİ’nin daha sonraları pek çok toplantısına katıldım, Bilgi birikimi DSİ de kazandım diyebilirim.
İlerleyen yaşıma rağmen, saha üzerindeki çalışmalarım azalmasına rağmen bilgisayar üzerindeki araştırma ve yazılarıma devam ediyorum.
Tarihi Su yapıları konusundan ayrıca mezun olduğum Konya Lisesi öğretmenleri ve arkadaşlarım hakkında, İTÜ İnşaat Fakültesi’nden hocalarım ve arkadaşlarım hakkında, memleketin Konya ve yazları yaşadığım arkadaşlarım hakkında yaptığım bol resimli araştırmalara WEB sitemden ulaşmak mümkündür. Özellikle İTÜ deki hocalarım hakkında çalışmalarım, İTÜ de bizden sonraki öğretim üyelerinin dikkatinden kaçmadı ve onların önerisi ile Rektör Muhammed Şahin beni 50. Yıl törenlerine konuşmacı olmamı istedi, bazı arkadaşlarımın bunu garip karşılamasına karşı, İTÜ kürsüsünden de konuşmam hayatımın en mutlu anıydı
Olaylara yaklaşımım konusun da birkaç söz edeceğim. Türkiye’de tarihi konularda olduğu gibi tarihi su yapılarında da yurt içi ve yurt dışında farklı görüşler yer almaktadır.
Yurt dışı toplantılarında şunu gördüm ki tarihi su yapıları konusunda Anadolu’muz çok büyük bir zenginliğe sahip olduğundan yurt dışından Anadolu’yu araştıranlar çok daha fazladır. Bu konuda Kazım Çeçen Semavi Eyice gibi çok değerli araştırmacılar da övüneceğimiz değerler bulunmaktadır.
Ama bazı araştırmacılar sadece Osmanlı tarihini ve Osmanlı Su eserlerini esas almakta, önceki zengin Anadolu uygarlıklarını yok saymaktadırlar. Uzun uzun düşünme ve araştırmalar sonucu batıdaki araştırmaları daha zengin daha tarihi perspektife dayalı olduğunu gördüm ve bu yolda yürümeye koyuldum.
Gönderdiğim kitapların yazarı değerli yazar ve başarılı bir mühendis Selami Oğuz ile daha önce tanıştım. Dürüst doğrularını savunan bir kişi, Atatürk Barajı ve İSKİ’deki çalışmalarının büyük kısmını okudum, mühendis olarak çok emekleri var.
Kendisi çok takdir ettiğim bir kişi, aramızda önemli görüş ayrılığı olduğunu da belirtmeliyim.
Bizim Konya’da bir atasözü var “Bir armağan geldiğinde deli sevinir, akıllı ise yerine ne vereceğim diye düşünürmüş”
Ben de bu yazımı size armağan ediyorum tabii ki pek çok teşekkürlerimle birlikte…
Daha çok fazlası benim web sitemde
www.mehmetbildirici.com
Türkçe 1.1 Konya Tarihi su yapıları DSİ 1994, 2009
Türkçe 1.2 Tarihi Sulamalar, Depolama, Taşkın Koruma Tesisleri DSİ 2004, 2009
Türkçe 1.3 &1.4 Tarihi Su yapıları bildirilerim, Türkçe, İngilizce
Ayrıca Haber Panomda bu konuda Muğla Devrimde çıkmış yazılarım..
Sevgi, saygılarımla, Ankara’da ki arkadaşlara selam ve sevgiler.

RUMKALE VE BİR ANADOLU BİLGESİ NERSES SHNORHALI

Rumkale was a powerful fortress on the river Euphrates, 50 km west of Şanlıurfa. It is called Hromkla or Kela zêrîn in Kurdish, Qal'ah Rumita in Syriac, Qal'at al-Rum (قلعة الروم) in Arabic, Rumkale in Turkish, Հռոմկլա (Hromkla) in Armenian; the name means "Roman Castle

Its strategic location was already known to the Assyrians, although the present structure is largely Hellenistic and Roman in origin. The site was occupied by various Byzantine and Armenian warlords during the Middle Ages. Rumkale served as the seat of an Armenian patriarch from the 12th century. From 1203 to 1293 it was the residence of the supreme head (catholicos) of the reunified Armenian church. In 1293 it was captured by the Mamluks of Egypt following a protracted siege who then named it Qal'at al-Muslimin.
The fortress, now situated across a peninsula created by the reservoir of Birecik Dam and within the administrative boundaries of Şanlıurfa's Halfeti district, is currently accessible by boat either from the neighboring site of Zeugma or from the town of Halfeti. As of September 2011, it was not possible to land at the site; there seems to be extensive (re)building under way inside the fortress and on the external walls. Much of the surrounding work of the fortress, along with local villages and farmland, has been flooded.


BİR ANADOLU DİN ADAMI VE BİLGESİ
NERSES SHNORTHALI (1102-1173)
Nerses IV the Gracious (Armenian: Սուրբ Ներսէս Դ. Կլայեցի (Շնորհալի); also Nerses Shnorhali, Nerses of Kla or Saint Nerses the Graceful; 1102 – 13 August 1173) was Catholicos of Armenia from 1166 to 1173. A more precise translation of his epithet Shnorhali is "filled with Grace".He received the appellation Shnorhali from his contemporaries because of the very irenic quality of his writing.
During his time as a bishop and, later, as Catholicos of the Armenian Church, Nerses worked to bring about reconciliation with the Eastern Orthodox Church, and convened a council with emissaries selected by the Byzantine Emperor himself to discuss how they might be able to reunite the two churches. The terms the emperor offered were, however, unacceptable to both Nerses and the Armenian Church, and the negotiations collapsed.
Nerses is remembered as a theologian, poet, writer and hymn composer. He has been called "the Fénelon of Armenia" for his efforts to draw the Armenian church out of isolation, and has been recognized as a saint by the Catholic Church, who hold his feast on August 13, and by the Armenian Apostolic Church, who celebrate him in mid-October on the Saturday of the Fourth Week of the Holy Cross.